Friday, December 11, 2009

အတိတ္ေၿခရာတစ္ပိုင္းတစ္စ

ေတာင္စြယ္ေတာင္တန္းေတြဝန္းရံထားတဲ့ ေတာၿမိဳ႕ေလးက အိမ္ေလးတစ္လံုး....ေရႊမရွိဘူး..ေငြမရွိဘူး..ရာထူးေတြ ဂုဏ္ထူးေတြ ပကာသေတြမရွိဘူး...အေဖရယ္ အေမရယ္ သားေလးရယ္ သမီးေလးရယ္... ေႏြးေထြးးတဲ့ မိသားစုေမတၱာတရားရယ္..သန္႕ရွင္းလတ္ဆတ္တဲ့ေလႏုေအးေလးေတြပဲရွိတယ္... လင္ကရူဇာကားသစ္ၾကီးမရွိေပမယ့္ တစ္မိသားစုလံုးကို သယ္ေဆာင္သြားႏိုင္တဲ့ ဆိုင္ကယ္ေသးေသးေလးတစ္စီးရွိတယ္..

ပိုက္ဆံအမ်ားၾကီးေပးရတဲ့ ဒင္နာေတြ ပါတီေတြမရွိေပမယ့္ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ယင္း ငပိရည္တို႕စရာနဲ႕ ၿမိန္ယွက္တဲ့မိသားစုထမင္းဝိုင္းေလးရွိတယ္...ထိန္ထိန္လင္းေနေအာင္ထြန္းဖို႕လ်ွပ္စစ္မီးမရွိေပမယ့္ မိသားစုကိုအေႏြးဓာတ္နဲ႕ အလင္းေရာင္ဖ်ဖ်ေပးႏိုင္တဲ့ အိမ္ေဘးကမီးလင္းဖိုေလးရွိပါတယ္..

တီဗြီေတြ ဗြီဒီယိုေတြမရိွေပမယ့္ လၿပည့္ညမွာ အိမ္ေရွကြပ္ပ်စ္ေပၚမွာ ပက္လက္လွန္ၿပီး ထိန္ထိန္ညီးေနတဲ့ လမင္းၾကီးနဲ႕ တဖ်တ္ဖ်တ္ေတာက္ပေနတဲ့ ၾကယ္ပြင့္ေလးေတြကို ေငးၾကည့္ရတဲ့အရသာက ဘာနဲ႕မွမလဲႏိုင္ပါဘူး..။

သူမ်ားေတြလို ၾကက္သားဝက္သားအၿမဲမစားႏိုင္လို႕ကိစၥမရွိပါဘူး.. အေမမနက္တိုင္းေကၽြးတဲ့ ထမင္းၾကမ္းနဲ႕ပဲၿပဳတ္နဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္လံုေလာက္ပါၿပီ..။

အေမ... ကၽြန္ေတာ္က အရမ္းအပါတယ္... ပိုက္ဆံမရွာတတ္ပါဘူး... ဒါေပမယ့္ အေမရယ္...အဲဒီအတြက္ ကၽြန္ေတာ္တစ္ခါမွ စိတ္မညစ္ဘူးသိလား..... ကၽြန္ေတာ္က ပိုက္ဆံထက္ သူမ်ားေတြမ်က္ႏွာေပၚက(အထူးသၿဖင့္ အေမ့မ်က္ႏွာေပၚက) အၿပံဳးပြင့္ေလးေတြကို ရွာခ်င္ေနမိတာ..။


No comments:

Post a Comment